unique radio

Vandaag is waarschijnlijk de laatste mooie en bovenal laatste warme dag van het jaar.

‘t Is weer voorbij die mooie zomer. Die zomer die begon zowat in mei. Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen. Maar voor je ‘t weet is heel die zomer alweer lang voorbij (G. Cox)

Ik vind dat elke zomer een grote hit moet hebben, die je echt overal hoort. Net zolang tot het je neus uitkomt. Als ik kind kan ik me herinneren dat tijdens een vakantie in Benidorm (…) ‘s avonds Ring my bell van Anita Ward overal werd gedraaid. Zat je op het balkon, dan hoorde je hem links, was die afgelopen, hoorde je hem van rechts. Lag je in je bedje hoorde je hem nog.

Ooit geschreven voor Stacy Lattisaw maakt Ward furore met deze plaat. Later veelvuldig gecoverd door o.a. Blondie, Prince en Tori Amos.

Ik vind ook dat elke zomer een reggae hit moet hebben. Anno nu is reggae niet meer zo populair als in de jaren 80, toen trok Paradiso maandelijks volle zalen, stond het podium vol met toeters en blazers, helaas werd dit rap anders. Roots, rock, reggae raakte uit de mode en dancehall nam het stokje in jaren 90 over. Een welkome afwisseling, alleen niet ten gunste van de gerenommeerde formaties. Het koperwerk werd vervangen door een synthesizer en op de stage stond nog maar een zanger (evt. met gitaar), drummer, bassist en genoemde toetsenist. Weg waren de achtergrondzangers een blazers…

Na de millennium wissel werden de reggaejaren 00 gedomineerd door ragga. Niet echt mijn ding, dit subgenre van dancehall, te elektronisch en te veel neigend naar rap. Hoewel er wel enkele leuke liedjes tussen zitten, waaronder, en nu zijn we er weer, Man Down van Rihanna. Is het reggae, is het ragga, is het R&B? Ik weet het niet, het is wel lekker, vooral die sirene erin, zo gaaf!