Verrassing
zoek de spelfout…
Jan belde: “Ik heb twee vrijkaarten voor Mike Stern! Ga je morgenavond mee?”. Ja graag! Zo gezegd zo gedaan. Ruim op tijd arriveerden we bij zaal Metropool te Hengelo. Daar heb ik al meer concerten bijgewoond, onder andere het concert van Kovacs vorig jaar. Alle keren viel mij op dat het geluid daar prima is. Mooi op tijd kwam de band op. Echter: geen Mike Stern. Saxofonist Bill Evans vertelde dat Mike Stern door een ongelukkige val met twee gebroken schouders achter was gebleven in New York. De hele heenweg had Jan geroepen dat hij zo blij was Mike Stern eindelijk een keer live te zien spelen maar hij kon deze tegenslag gelukkig goed verwerken. Als vervangende gitarist was Dean Brown mee gekomen.
Concert
De band begint mooi op tijd en we hebben een mooi plekje vooraan. Gelijk blijkt dat Dean Brown een virtuoze gitarist is die alles uit zijn gitaar haalt en daar ook nog eens passende koppen bij trekt. Een groot deel van het publiek zal wel snel over de teleurstelling van de afwezigheid van Mike Stern heen zijn geweest bij het horen van dit vuurwerk.
Gitaar: Dean Brown
Dean Brown heeft zijn sporen ruimschoots verdiend met vijf solo albums, als docent en op een enorme waslijst albums van uiteenlopende jazz- en fusionartiesten. Michael Brecker, Marcus Miller, David Sanborn, Billy Cobham, George Duke, Randy Brecker, Christian McBride, Don Alias en Bernard Wright om er een paar te noemen. Dean Brown is opgeleid aan het Berklee College of Music in Boston en is te horen op meer dan 100 albums waarvan er vier een Grammy Award hebben. Dit keer vervangt hij Mike Stern, maar niet tijdens de gehele tour.
Tenor sax, soprano sax & keyboard: Bill Evans
Omdat ik het gespeelde werk niet ken en geen playlist heb weten te bemachtigen, die lagen niet op het podium, weet ik geen titels van het gespeelde. Op het nummer Solid na dan, want dat werd door Bill Evans aangekondigd.
Ook Bill Evans haalt alles uit zijn instrumenten: afwisselend speelt hij tenor sax, soprano sax en sporadisch keyboard; een Fender Rhodes. Bill Evans is getuige geweest van de comeback van Miles Davis destijds: hij speelde mee op het album We Want Miles uit 1982. Daarnaast speelde hij onder anderen met Herbie Hancock, Mick Jagger, Ian Anderson, The Almann Brothers Band en nog een hele waslijst aan grootheden. Deze avond heeft hij er duidelijk zin in en speelt hij de sterren van de hemel, zowel solo als in samenspel met de andere bandleden. Dit is echt fusion van de bovenste plank. Evans speelt loepzuiver en soms in van die mooie korte stoten zoals we die van Miles Davis kennen.
Basgitaar: Darryl Jones
Darryl Jones staat ook bekend onder de bijnaam The Munch. Hij is vooral bekend geworden omdat hij sinds het vertrek van Bill Wyman in 1992 bas speelt bij The Rolling Stones. Hij is goed bevriend met Keith Richards. Ook speelde hij bij Miles Davis, Madonna, Sting, Peter Gabriel en Eric Clapton. In de jazz wereld is hij ook bekend omdat hij gespeeld heeft bij The Headhunters (Herbie Hancock),Steps Ahead en John Scofield. Aan het einde van het concert gaf Darryl een prachtige gewaagde en funky bas solo.
Drums: Dennis Chambers
Dennis Chambers drumt al vanaf zijn vierde jaar. In tegenstelling tot de andere bandleden heeft hij nooit een muziekopleiding gehad en is dus een echte autodidact. Naar eigen zeggen heeft hij het drummen geleerd in cafe’s. Op zijn achttiende jaar, in 1978, begon hij bij Parliament Funkadelic, een funky muziekcollectief onder de vleugels van George Clinton. Tevens heeft Dennis Chambers gedrumd bij John McLaughlin, John Scofield, Santana en Steely Dan. Chambers heeft een prachtige techniek en kan met een enorme snelheid drummen. Hij is bekend om zijn manier van spelen die in the pocket genoemd wordt.
Van het concert heb ik echt genoten: vier musici van topniveau. Heerlijke fusion, uitstekend geluid en relaxed publiek in een intieme zaal. Dat wil ik elke vrijdagavond wel. Houd niet alleen deze topmusici in de gaten maar ook deze mooie zaal met een uitstekende programmering in het verre oosten van ons kikkerlandje. Mike Stern: Beterschap! Jan: Bedankt!
Was echt fanfuckingtastisch!
Moest de namen even opdiepen uit m’n geheugen maar wist sowieso dat ik een aantal CD’s bezit waar deze jongens op meespelen. Bill Evans heeft voor mij een dubbele betekenis. Denk direct aan de geniale pianist die samenwerkte met Miles Davis voor de opnamen van ‘Kind of Blue’. Grappig dat deze naamgenoot ook meespeelde met Miles Davis op een aantal albums. Fantastisch dat je deze onverwachte kans kon benutten en een topherinnering kan bijschrijven.
Dat zeg je mooi: Inderdaad weer een mooie concertervaring bijgeschreven!
Aan de foto herkende ik inderdaad Daryll Jones als ad interim bassist van de Stones. Als je de namen leest en het collectieve geheugen van Wikipedia erop naslaat dan vormen deze artiesten een superband! Wat hebben zij ongelofelijk veel wapenfeiten achter hun naam en wat gaaf dat ze in Hengelo optreden!