Mijn set bestaat uit in totaal veertien componenten en is afgezien van de luidsprekers gehuisvest in en op een grote houten kast. Een flinke wirwar van kabels is noodzakelijk om alles met elkaar te verbinden. In de loop der jaren heb ik alle standaard interlinks vervangen door hoogwaardiger exemplaren van Audioquest, van den Hul, MIT en Oehlbach. De stroomvoorziening bestaat nog uit standaard kabels. Waar mogelijk heb ik deze dropveters ingekort en de stekkerdozen hebben netfilters. Tevens heb ik een overspanningsbeveiliging van MGE (Eclipse Max 1100). Boven op de kast staan mijn twee mono eindversterkers van Arcam, type FMJ P1. Deze twee eindversterkers krijgen hun stroom uit een standaard geaarde contactdoos die ik op de kast heb geschroefd en bekabeld heb met standaard massieve installatiedraad. Destijds is mij afgeraden bij de eindversterkers een netfilter te gebruiken. De hele set krijgt zijn stroom van een daarvoor gereserveerde geaarde groep.

De Nordost en Wireworld kabels heb ik voor deze test gebruikt om deze eindversterkers te voeden. Gebruikte apparatuur en bekabeling in volgorde van signaalweg:

• Bluesound Node 2 streamer (bekabeld met Cat. 5E op thuisnetwerk)
• Audioquest VDM1 coaxiale digitale kabel
• Cyenne 3100 SE DAC
• WBT 2020CCS RCA kabel
• Arcam C3o voorversterker
• Audioquest MacKenzie XLR kabel
• Tweemaal Arcam FMJ P1 mono eindversterker
• XLO luidsprekerkabel
• Dynaudio Focus 380 Luidsprekers

Alle kabels heb ik overigens consequent in fase aangesloten en gecheckt met een spanningzoeker. Ik wil Franse stopcontacten! Daar kun je een geaarde stekker maar op een manier in steken: de goede.

Ik heb vier stukken muziek uitgezocht voor deze test. Twee nummers van mijn referentie cd One Size Fits All van Frank Zappa: Inca Roads en Andy; het stuk True Sorry van Ibrahim Maalouf  van de dvd box 10 Ans de Live; in deze uitvoering met een prachtige piano intro en een koor en als laatste het stuk First Jam van Sweet Smoke van hun album Live. Al deze muziek staat als 16bit/44.100Hz FLAC bestanden op mijn NAS en wordt via het bedrade thuisnetwerk gestreamd.

Standaard netsnoeren (dropveters)

Aan het begin van de test sluit ik voor de vorm eerst de standaard dropveters van Arcam aan: Het geluid is kaler en waziger dan de afgelopen drie dagen met de Wireworlds. Ik luister een stukje piano en koor van Ibrahim Maalouf en een paar minuten Andy van Frank Zappa. Het klinkt allemaal prima zoals ik gewend ben en het valt me weer eens op hoe mooi mijn luidsprekers de complexe muziek van meneer Zappa weergeven.

Nordost Blue Heaven

Dan is het tijd voor de Nordost kabels; ompluggen duurt even, de versterkers moeten uit en er komt een huishoudtrap aan te pas om bij de kabels te kunnen. Wanneer ik weer groen licht krijg van de Arcams zet ik gelijk Andy weer aan. Gelijk valt op hoe meer rust er zit in het laag en met hoeveel meer gemak de complexe percussie klinkt. Hoog sprankelt en het laag is zeer diep. Het koor en de piano uit de intro van het stuk True Sorry van Ibrahim Maalouf  klinken beiden loepzuiver hoewel de minder zuiver aangeslagen noten op de piano ook goed hoorbaar zijn. De naar mijn mening minder geslaagde details in de muziek zijn ook beter hoorbaar dan met de standaard dropveters. Ook die details komen beter naar voren dan met de dropveters. Het stuk First Jam van Sweet Smoke begint met subtiele percussie waaronder triangel: deze klinkt zeer sprankelend, esoterisch bijna. Dit stuk heb ik ook bij Tjerk gehoord op zijn Zero’s; op mijn Dynaudio’s klinkt het wat warmer en minder direct. De drum- en baspartijen in dit stuk klinken strak en het laag is zeer diep; dat geldt overigens ook voor de stukken van Zappa. Het totale geluidsbeeld is zeer open maar toch ook ingetogen.

Terug naar de dropveters

Ik draai dezelfde passages uit dezelfde stukken op hetzelfde volume vanaf dezelfde plek. Het geluid lijkt kleiner, doffer en onduidelijker. Veel van de sprankels en twinkelingen zijn weg. Ik krijg een MP3-smaak in de mond; er mist van alles. Wat er wel is, klinkt waziger en minder gedetailleerd. Ik verbaas me over het verschil en de stap terug.

Wireworld Silver Electra 7

Na de dropveters zijn de Wireworld kabels een verademing. Gelijk is er weer meer lucht en ruimte. Het valt me vooral op dat het koor van Ibrahim Maalouf hemels klinkt. Het gehele geluidsbeeld is zeer helder en duidelijk minder ingetogen dan bij de Nordost kabels. Wellicht is de Wireworld kabel wat gedetailleerder waar Nordost wat warmer is. In het midden en hoog klinkt de Wireworld wat helderder. Dit komt zeer tot uiting bij de triangels en belletjes van Sweet Smoke. Het middengebied is zeer aanwezig en maakt dat de kabel vet klinkt. Het laag is wat meer recht voor zijn raap. Mijn algehele indruk is dat deze kabel direct en spectaculair klinkt; niet rustig en ingetogen zoals de Nordost. Dit blijkt tijdens de wat complexere passages bij Zappa; die knallen er gewoon uit terwijl het geen brij wordt. Wanneer ik later in het bijzijn van mijn zestienjarige zoon de hele procedure herhaal maakt hij een zeer treffende opmerking: het spectaculaire karakter van deze kabel is zeer geschikt voor het geluid in een thuisbioscoop. Ik vind dat hij de spijker op zijn kop slaat met deze opmerking!

Bijdrage Robert

Apparatuur

Als bron diende een Vecteur D-2.2 cd-speler afgewisseld door een NAD M50 digital music player met hieraan gekoppeld een NAD M52 digital music vault. Beide bronnen leverde een digitaal signaal aan een Cyenne CY-5100dsd D/A converter. Deze stuurde op zijn beurt het analoge signaal via de gebalanceerde XLR-uitgangen naar een paar actieve Adam Tensor luidsprekers. Het kan zijn dat je nog nooit van Vecteur hebt gehoord. Het helaas ter ziele gegane Franse bedrijf maakte juweeltjes die uitblonken in kwaliteit en nog zeer betaalbaar waren ook. Mocht je er ooit één tegenkomen, en hij doet het nog, dan kan je hem met een gerust hart kopen. Zelf ben ik bekend met zowel een cd-speler als een versterker van Vecteur en beiden klinken erg fraai.

Tracklist

Voor de test heb ik de volgende tracks beluisterd:

How It Feels – Sophie Zelmanie

New Frontier – Donald Fagen

Animalistic – China Crisis

Take Five – Dave Brubeck

Bridge Over Troubled Water – Eva Cassidy

Twee uitgebreide luistersessies

Enthousiast gemaakt door de bevindingen van blogvrienden Emiel en Frederik was ik zeer benieuwd naar de verschillen in beide netkabels. Ik heb veel tijd ervoor uitgetrokken om beide kabels in te spelen om vervolgens twee uitgebreide luistersessies (een avondsessie en een middagsessie) in te plannen.

Tijdens het inspelen schrok ik van de Wireworld kabels: het geluid klonk plat en ingetogen, helemaal niet zoals ik Wireworld ken. Even snel de Oehlbach fase-tester en een spanningzoeker erbij gehaald, en wat bleek beide stekkers zaten verkeerd om. Na het omdraaien van de stekkers was het leven erin terug. Voor de zekerheid heb ik ook de Nordost kabels nagelopen. Alle vier de kabels zaten in een groot stekkerblok van X-ect, zodat de het ompluggen op de Adams makkelijk en snel kon gebeuren.

Ik ben begonnen met de standaard dropveter en hoewel er wel geluid uit de luidsprekers kwam, was er geen diepte en ontbrak het aan hoogte. Het klonk ook versmeerd, weinig detail en de bas was te nadrukkelijk. Snel omsteken naar de Nordost kabels. Wat een verademing! Er was hoogte en diepte en de balans tussen hoog en laag was vele malen beter. Nu naar de Wireworld. Ook hier constateerde ik hetzelfde; de hoogte en breedte van het geluid was bijna gelijk, wel was er meer detail. Na een avond luisteren had ik al een aardig beeld van beide kabels.

Het scheelt natuurlijk als je een set hebt met een hoog oplossend vermogen. En een set hebt die gematcht is qua apparatuur en bekabeling. En eerlijkheid gebied me te vertellen dat de huidige netkabels naar de Adams de zwakste schakel is. Hoewel de Wireworld Aurora een erg fijne netkabel is, is het vergeleken met de rest van mijn set van het minste niveau. Dus het loont voor mij om kritisch naar andere kabels te luisteren.

De middagsessie klonk voor beide kabels anders. Alhoewel er niets aan de opstelling of muziekkeuze verandert is, lijkt het geluid wat onrustiger. Dit kan komen door meer omgevingsgeluiden en een meer belast spanningnet. ’s Avonds is het qua geluid en gebruik van energie (elektriciteit) nu eenmaal rustiger.

Qua resultaat was de uitkomst dezelfde, de staging van beide kabels was bijna gelijkwaardig, wanneer de Wireworld bekabeling was aangesloten kwam op sommige tracks het geluid hoger. Maar op het gebied van detaillering kon de Nordost ze niet bijhouden. Sterker nog, bij hoge tonen en een toenemend volume, goed te horen op de stem van Eva Cassidy, moduleerden de Nordost kabels over. Daar hadden de Wireworld kabels totaal geen last van, de bleven beheerst en strak. Het geluid van de Nordost kabels liep vast in de detaillering, versmeerd als het ware. Ook qua timing klonken de Wireworld kabels veel preciezer.

Bijdrage Frederik

De ene kabel is de andere niet…

Nét na de korte test, van 2 QRT (Nordost) producten werd ik ook nog even in de gelegenheid gesteld om twee netkabels thuis kortdurend uit te proberen. Nummero 1: Nordost Blue Heaven van twee meter. Nummero 2: Wireworld Silver Electra 7 van één meter lengte. Hij óf zij die eerder mijn voorgaande blog van de QRT producten heeft gelezen kent nu ook mijn cv wat stroomverzorging betreft. Als je set optimaal moet presteren is die voorziening onontbeerlijk. Het begint al met de netkabel goed gepoold aan te sluiten. Hier zijn trucjes en apparaatjes testers et cetera voor. Je eigen gehoor is uiteindelijk doorslaggevend of het goed zit. De weergave wordt dan méér vloeiend en er komt meer fundament. Goed gereinigde contacten, met bijv Caig’s Deoxit of Kontak cleaning fluid , zorgen er voor dat een bepaalde sluier wordt weggenomen. De muziek wordt meer present . Tevens is er meer ambiance waar te nemen als dank voor een half uurtje poetsen.

Mijn medeblogger Emiel vertelde me dat hem duidelijk was geworden hoe groot de invloed van goede netbekabeling is op je muziekgenot. Met slechte voeding presteren wij ook niet. Hij overhandigde mij de voornoemde netkabels. Beide kabels zien er verzorgd uit. Omdat ik weinig tijd had werd alleen de verbindende netkabel vervangen tussen Vibex Rhodium filter en mijn stekkerblok ook van Vibex. Er wordt beweerd dat kabels in die positie meer invloed hebben dan die welke direct aan de apparatuur zitten. En nu maar gaan luisteren.

De Wireworld Silver Electra 7 valt op door de platte aluminium kleurige geleiders en de stevige eigen stekkers, Schuko en IEC zonder las aan met de geleiders zijn geïntegreerd. Een duidelijke keuze van Wireworld om geknutsel met hun kabels tegen te gaan. Het product ziet er zéér verzorgd een hoogwaardig uit met merk logo’s aan de net- en IEC-stekker.

Na omwisseling met mijn Acrolink 7N-P430II, liet ik de Wireworld een tijdje wennen. Toen het serieuze luisteren begon viel mij meteen een niet geringe verandering op in het geluidsbeeld. Het voortgebrachte geluid bleef meer aan de speakers kleven. Met name het diepte perspectief in het geluidsbeeld was zo goeddeels verdwenen. De natuurlijkheid, de timbres van stemmen en instrumenten hadden ook ingeboet. Ik ervaar minder muzikale samenhang. Deed deze kabel alles verkeerd? Natuurlijk niet, ik hoorde veel detail en tempo, alleen werd het op een andere manier gepresenteerd. Boventonen zetten meer accent, meer hifi. Grondtonen hebben minder te zeggen in het muzikale gebeuren. Tsja, hmm, jammer van zo’n fraaie kabel.

Nu was het de beurt aan de Nordost. Een twee meter lange kabel met opvallende kleur blauwe mantel en stevige zwarte connectoren met vergulde contacten. Deze Blue Heaven laat onmiddellijk zijn georganiseerde voorstelling van muziek horen. Ten opzichte van de Wireworld wordt de muziek meer buiten de luidsprekers in de ruimte geprojecteerd. Ik hoor geen extra nadruk op grond-of boventonen. Ik zou het karakteriseren als pittig maar ook stressvrij. Een mooie balans met zeker voldoende rust. Het valt mij op dat ik hier lang naar kan luisteren, dat heb dan ook maar gedaan.

Conclusies

Conclusie Emiel

Ik ben verbaasd dat voedingskabels op de eindversterkers zo’n verschil in geluid teweeg kunnen brengen. De typering dropveter heeft meer betekenis gekregen: standaard kabels klinken echt stukken minder goed dan de twee geteste kabels. Zowel de kabels van Wireworld als die van Nordost geven een niet te ontkennen verbetering van de luisterervaring. Upgraden van de stroomvoorziening is zeker geen rocket science of snake oil. Het verschil is evident, ik ben verrast door het verschil tussen de kabels onderling. Ik merk zelfs meer verschil dan ik ooit heb gemerkt bij het verwisselen van de interlinks in mijn set, terwijl die toch het audiosignaal zelf transporteren. Na deze test heb ik met beide kabels nog een uurtje heerlijk muziek geluisterd. De helderheid van de Wireworld kabel en de rust bij die van Nordost hebben beide hun charmes. Net als bij versterkers en luidsprekers spreekt rust en harmonie mij echter meer aan dan helderheid en spektakel. Dit ligt bij film wat anders en hoewel niet getest, lijkt het karakter van de Wireworld kabel daar het best bij te passen. In deze test, met mijn eigen set, gaat mijn voorkeur naar de kabel van Nordost. Die rust, dat prachtige laag en dat sprankelende maar beheerste hoog zorgen daarvoor. Na deze test heb ik nog enkele dagen afwisselend met de Wireworld en Nordost kabels gespeeld. Het blijft rocket science hoe het mogelijk is, maar het is echt zo: deze kabels klinken echt stukken beter! Daar betaal je wel voor. Om mijn eigen set helemaal te voorzien van nieuwe netsnoeren heb ik een aardig vermogen nodig. Een leuk begin zullen de versterkers en een bron apparaat zijn zodat in ieder geval een signaalweg voorzien zal zijn van deze upgrade. In mijn geval heb ik er dan al vier nodig. Na het inleveren van de kabels keer ik noodgedwongen terug naar de dropveters; ik heb me voorgenomen dat dat niet te lang gaat duren! De eerstvolgende upgrades in mijn set zullen waarschijnlijk netsnoeren en stekkerdozen zijn. Wordt vervolgd!

Conclusie Robert

Ik moet er wel bij zeggen dat het bovengenoemde testresultaat zich in de nuance afspeelt. Beide kabels zijn erg mooi en bieden een gigantische verbetering ten opzichte van de dropveters. Maar het loont om in de Wireworld Silver Elektra 7 te investeren mocht je een hele mooie audioset hebben. Heb je dat niet of is budget wat minder dan is de keuze voor Nordost Blue Heaven een hele goede, die zit qua kunnen tussen de Wireworld Aurora en Silver Elektra in. De Silver Elektra 7 mag dan een stuk duurder zijn dan de Blue Heaven, maar dat is absoluut gerechtvaardigd!

Conclusie Frederik

Alles is relatief, ook in onze hobby. Maar prijs/kwaliteit verhouding is iets dat toch zwaar meetelt, dunkt mij. Jammer voor de Wireworld Silver Electra die toch duidelijk de mindere is van de Nordost Blue Heaven. Als ik de adviesprijs van beiden vergelijk is het helemaal de omgekeerde wereld. De Wireworld kost vrijwel dubbel zoveel eurootjes als zijn tegenhanger in de korte test. Hoe kan dit nou? Dit blijft voor mij een vraagteken. Twee gerenommeerde fabrikanten die aantonen dat een powercable heel veel doet in een set. Wireworld zou het misschien veel beter doen in een home theatre opzet met meer nadruk op spektakel. Eén ding staat vast namelijk dat uitkomsten niet vooraf zijn te voorspellen.

Prijzen van de kabels

Nordost Blue Heaven (2 meter) :  €299.-

Wireworld Silver Electra 7 (1 meter) : €429.-

Standaard “Dropveter” (2 meter) : €7,99