In het door een fusie met een schouwburg bedreigde Burgerweeshuis in Deventer trad op vier april de band BRUUT! op. Dit concert is het eerste van hun 2024 tour. Samen met deze tour komt het nieuwe album “Machine” uit (5 april). Om aan dit album te werken zonderde de band zich afgelopen november af op Vlieland.
BRUUT!
De Amsterdamse band BRUUT! is in 2009 bij toeval opgericht om de muziek te verzorgen op een openingsfeest van de Hogeschool voor de Kunsten. Dat was met Maarten Hogenhuis op sax, Folkert Oosterbeek op hammondorgel, Thomas Rolff op bas en Felix Schlarmann op drums. Vorig jaar is bassist Thomas Rolff er na veertien jaar mee gestopt en vervangen door Sean Fasciani. Op deze wissel na is de bezetting onveranderd. De muziek laat zich omschrijven als rockende jazz en is zeer gevarieerd. De mannen zijn opgegroeid in de jaren tachtig en negentig en zijn zich later gaan interesseren in jazz. Dat is allemaal goed te horen: pop en punkinvloeden zijn niet van de lucht. Surfmuziek, afrobeat en boogaloo zijn ook inspiratiebronnen. De heren spelen uitsluitend instrumentaal en staan steevast in pak en met stropdas op het podium. Vanaf 2011 is BRUUT! te horen op de radio en te zien op TV. Dat jaar kwam als debuut de single “Surf” (zoek ik nog!!) uit. Ook in dat jaar werd de band door het helaas ter ziele gegane Radio6 uitgeroepen tot Radio6 Soul & Jazztalent van 2011. Het debuutalbum “BRUUT!” kwam uit in 2012, helaas alleen op cd. In de loop der jaren heeft Bruut! nog zes albums uitgebracht. 
Het tweede album “Fire”, het vierde “Superjazz” en het (nu nog) laatste album “Zest” staan hier in de kast en worden vaak gedraaid. Elke keer weer word ik geraakt door de creativiteit en vooral vrolijkheid van deze band. Naast de muziek zorgt ook het mooie artwork van de platenhoezen daarvoor. Vooral de hoes van “Superjazz” vind ik geniaal. De bandleden, in pak uiteraard, worden hier afgebeeld als superhelden à la Marvel Comics, inclusief monster met meisje in zijn klauw. Een bandlid tilt een stadsbus op om een familie eendjes veilig over te laten steken. Het meest waardeer ik echter een opname die ik heb van een concert dat BRUUT! in augustus 2012 gaf in het Groningse Saaksum. Dit was een concert tijdens de helaas ook al ter ziele gegane Zomerjazz Fietstour. Zoals zoveel bands presteert BRUUT! live het best naar mijn mening. Het moge duidelijk zijn dat BRUUT! op een podium zien al lange tijd op de bucketlist stond van schrijver dezes.
Concert
Voor het eerste concert van de 2024 tour waren er welgeteld 72 kaarten verkocht. Het is dus lekker rustig in de zaal; helaas wordt er door een paar mensen flink doorheen geluld hetgeen bij vlagen irritant is. Dit is het eerste concert met de nieuwe bassist: Sean Fasciani. Dichter Joost Oomen, die op plaat te horen is op een aantal gespeelde nummers, ontbreekt. Het eerste nummer is nog niet afgelopen 
en het is al duidelijk dat de band flink gerepeteerd heeft. Het klopt allemaal als een bus en staat als een huis. BRUUT! heeft dan ook al jaren een goede reputatie als livesensatie. De eerste twee nummers zijn de Nirvana cover “In Bloom” en “Machine”, beiden van het album “Machine”. In Bloom, het origineel ken ik niet, is een vrolijk klinkende nummer maar het lijkt of de band nog even moet opwarmen. Of zijn het mijn oren? Het lekker pakkende titelnummer “Machine” laat direct horen dat het geluid van de band veranderd is zonder de roots helemaal los te laten. Daarna “Buddy” van het album “Zest”: dit begint al lekker te knallen. Daarna weer drie nummers van “Machine”: “Flubby”, “Brief” en “Gheute”. “Flubby” is een sfeernummer met een 
mooie dwarsfluitsolo van Maarten Hogenhuis. “Brief” is een rustig nummer dat op de plaat begeleidende muziek is van een gedicht over pudding. Hier is het door de rust een mooie afwisseling. Het jazzy stuk “Gheute” begint met een maffe keyboardriedel en heeft leuke overgangen en breaks dankzij mooi drumwerk. Het eindigt met de nodige elektronica. Dan weer terug naar “Zest” met “Critt” en “Krad”. “Critt” is een elektronisch space stuk; bij “Krad” wordt daar mee doorgegaan maar komt de sax er ook weer bij. “Poly”, weer van “Machine”, is een heerlijk rustig nummer met ruimte voor relaxed drumwerk 
en hier en daar een maffe solo. Met “Mulatu” weer even naar “Zest”: dit is een pompend nummer met een speels keyboardloopje en mooi saxwerk. De volgende twee nummers zijn weer van “Machine”. Het nummer “Vlie” verwijst uiteraard naar de repetitieperiode op Vlieland en is een melodisch maar swingend stuk. Daarna “Bnoolata” dat met een knallende basgitaar begint, een pakkende beat heeft en bijna als techno te omschrijven is. Bijna, gelukkig. Het einde van het concert is nabij en het laatste 
nummer wordt aangekondigd. Ik schreeuw luidkeels om “Surf” van de debuutsingle. Maarten Hogenhuis antwoordt met de mededeling dat dat niet kan omdat ze geen contrabas meer hebben. Het rustige nummer “Lee” van “Machine” wordt gespeeld. Na hard gejuich speelt de band als laatste een gierende versie van “Flint”: een van de mooiste nummers van “Zest”.
Dit verslag heb ik gemaakt aan de hand van de setlist en de twee platen waarvan de nummers 
afkomstig zijn. Tijdens het concert heb ik vooral genoten. Er was bijvoorbeeld een fenomenale drumsolo te horen die ik echt niet meer kan plaatsen. Het kan zijn dat er afgeweken is van de setlist, ik niet goed geluisterd heb of wat dan ook. Aanvullingen en correcties zijn dan ook meer dan welkom.
Album
Het nieuwste album van BRUUT! heet “Machine” en is vanaf 5 april leverbaar. Op het concert van 4 april werd het album echter al verkocht. Op het concert was ik de eerste die er een kocht: Maarten Hogenhuis vertrouwde me toe dat ik daarmee de allereerste eigenaar van een gekocht exemplaar ben. Helaas ben ik bij het signeren vergeten te vragen of hij dat op de hoes wilde vermelden. Waar het vorige album “Zest” is geperst op bubblegum roze vinyl, is “Machine” doorschijnend groen. Afgelopen herfst sloot de band zich samen met producer Frans Hagenaars op in een restaurant van een gesloten camping op Vlieland. De rust en stilte van Vlieland hebben ervoor gezorgd dat de band zeer geconcentreerd kon repeteren. De sound van de plaat is meer “eigen” dan op de vorige platen waarop meer invloeden van andere artiesten te horen zijn. “Machine” heeft vier primeurs: een gastoptreden, een stem, een cover en voor het eerst staan er songs op met een titel die langer is dan één woord. Het gastoptreden en de stem zijn van dichter Joost Oomen die een prachtig gedicht over pudding voordraagt op het nummer “Brief”. De cover is het nummer “In Bloom” van Nirvana met een titel die uit twee woorden bestaat. Zoals alle eerdere albums is “Machine” weer een album geworden waar het plezier vanaf spat.
Top!